CAMERATOEZICHT EEN INBREUK OP DE PERSOONLIJKE LEVENSSFEER ?
Jazeker, cameratoezicht is onmiskenbaar een inbreuk op de persoonlijke levenssfeer. Maar dat is niet de essentie van de discussie. Waar het om gaat is: is het om veiligheidsredenen aanvaardbaar dat we een stukje van onze privacy prijsgeven? Dat is natuurlijk een heel persoonlijke zaak. De een wil er verder in gaan dan de ander. Ikzelf ben wel bereid om omwille van de veiligheid en de openbare orde iets van mijn persoonlijke levenssfeer prijs te geven en op sommige plekken te worden geregistreerd resp. bespied. Maar niet ongelimiteerd. Onze rechtsstaat, onze hedendaagse geciliviseerde samenleving is gegrondvest op persoonlijke vrijheid en het vrijelijk kunnen gaan en staan waar je wil. Uiteraard binnen de grenzen van de wet. En uiteraard ook binnen de grenzen van onze fatsoensnormen. Maar het principe is er. Dat bepaalt goeddeels ons welbevinden en ons geluk. Het lastige is nu, dat veiligheid en openbare orde óók bepalend zijn voor ons geluksgevoel. En hier zitten we dus met een lastige afweging.
Over het plaatsen van camera’s moet je dus altijd goed nadenken. En we moeten er zeer alert op zijn dat we ze niet te pas en te onpas op talloze plekken gaan plaatsen. Dat voelt, althans bij mij, niet goed.
J.J.P.M. (Hans) Gilissen, burgemeester.